Κατάσχεση Τραπεζικών Λογαριασμών: Δεν απαιτείται άδεια δικαστηρίου για την ανάληψη των κατασχεθέντων χρημάτων από την τράπεζα

Η παρακάτω απόφαση πραγματεύεται ενός ζητήματος που πολύ συχνά προκαλεί άσκοπη ταλαιπωρία στον δανειστή – επισπεύδοντα αναγκαστική εκτέλεση, όταν αυτός δυνάμει εκτελεστής αποφάσεως κατάσχει χρήματα που ο οφειλέτης του διατηρεί σε τραπεζικούς λογαριασμούς ελληνικών τραπεζών. Η πρακτική πολλών τραπεζών (είτε από άγνοια, είτε από ευθυνοφοβία έναντι των πελατών τους) είναι μετά την επίδοση του κατασχετηρίου και τη θετική δήλωση από πλευράς τους στο Ειρηνοδικείο, με την οποία επιβεβαιώνουν ότι τα κατασχεθέντα χρήματα υπάρχουν σε λογαριασμό του οφειλέτη σε αυτές και ότι αυτά δεσμεύθηκαν υπέρ του δανειστή, είναι να ζητούν από το δανειστή – κατασχόντα να λάβει από το Πρωτοδικείο άδεια του ν.δ της 17 Ιουλίου/13 Αυγούστου 1923, προκειμένου οι τράπεζες να προβούν σε καταβολή των κατασχεθέντων χρημάτων από το λογαριασμό του οφειλέτη στον κατασχόντα. Με την απόλυτα τεκμηριωμένη κρίση της παρακάτω απόφασης καθίσταται σαφές ότι κάτι τέτοιο δεν απαιτείται, παρά μόνο εάν η τράπεζα, εις χείρας της οποίας κατασχέθηκαν τα χρήματα του οφειλέτη, προβεί σε δημόσια κατάθεσή τους (στο ΤΠΔ) και όχι στην περίπτωση που απλώς υποβληθεί από την τράπεζα  θετική δήλωση στο Ειρηνοδικείο και τίποτε άλλο.

Α. Κυριακίδης

ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΤΜΗΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ

Αριθμός Απόφασης 8488/2011

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

Αποτελούμενο από τη δικαστή Ευφροσύνη Σωζοπούλου, Πρόεδρο Πρωτοδικών, την οποία όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Πρωτοδικείου Αθηνών.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις 22-8-2011, χωρίς τη σύμπραξη Γραμματέα, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ :

Των αιτούντων : 1) Μ. Κ. του Κ., κατοίκου Η. Αττικής και 2) Ψ. Κ. του Α., κατοίκου Αθηνών, τους οποίους εκπροσώπησε ο πληρεξούσιος δικηγόρος τους Αναστάσιος Κυριακίδης.

Της καθ’ης η αίτηση : Της τραπεζικής εταιρείας με την επωνυμία «C.I.P.» που εδρεύει στο Λ. του Ηνωμένου Βασιλείου και διατηρεί νομίμως εγκατεστημένο υποκατάστημα στην Ελλάδα και δη στην Αθήνα, όπως εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία δεν εμφανίστηκε ούτε εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο.

Οι αιτούντες ζητούν να γίνει δεκτή η από 11-8-2011 αίτηση τους, η οποία κατατέθηκε στο Δικαστήριο τούτο με αριθμό 144863/15925/2011 και προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, ο πληρεξούσιος δικηγόρος των αιτούντων, ανέπτυξε τους ισχυρισμούς τους και ζήτησε να γίνουν δεκτοί.

ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ

Με το ν.δ της 17 Ιουλίου/13 Αυγούστου 1923 «περί ειδικών διατάξεων επί ανωνύμων εταιρειών», τέθηκαν μεταξύ άλλων, οι δικονομικές διατάξεις (άρθρ. 87-93) που αναφέρονται στην κατάσχεση στα χέρια ανώνυμης εταιρείας, που έχει υπαχθεί στη ρύθμιση του ως άνω ν.δ/τος. Στην προαναφερόμενη περίπτωση, υπάγεται και η κατάσχεση στα χέρια οποιασδήποτε Τράπεζας, ως τρίτης, δεδομένου ότι, οι τραπεζικοί οργανισμοί που λειτουργούν υπό την εταιρική μορφή ανώνυμης εταιρείας, έχουν ήδη υπαχθεί στις διατάξεις του νομοθετικού αυτού διατάγματος. Οι διατάξεις του τελευταίου, είναι πράγματι «ειδικές», καθόσον εισάγουν δικαστικά και ουσιαστικά προνόμια, με σκοπό την προώθηση της πιστωτικής κίνησης. Κυρίως δε με της δικονομικής φύσης διατάξεις του ως άνω ν.δ/τος, εισήχθη ειδική διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης υπέρ των ανωνύμων εταιρειών που έχουν υπαχθεί στις διατάξεις αυτού (ν.δ/τος) προς ικανοποίηση απαίτησης από πιστωτικές συναλλαγές (άρθρ. 25-67). Η διαδικασία αυτή, είναι γνωστή στην πράξη, ως αναγκαστική εκτέλεση με το σύστημα του ν.δ/τος της 17 Ιουλίου 1923 (I. Μπρίνιας, Αναγκαστική Εκτέλεση Β’ έκδοση υπό άρθρ. 982 Κ.Πολ.Δικ παρ. 444 2α). Περαιτέρω, στις διατάξεις των άρθρων 87, 88 παρ. 1 και 89 παρ. 1 του ν.δ/τος 17-7/13-8-1923, οι οποίες έχουν διατηρηθεί σε ισχύ με το άρθρο 52 περ. 3 του Εισ.Ν.Κ.Πολ.Δικ, εφόσον δεν εμπίπτουν στις από το άρθρο αυτό καταργούμενες διατάξεις του ως άνω ν.δ/τος, ορίζονται τα ακόλουθα: «Εάν εγένετο κατάσχεσις χρημάτων ή χρεωγράφων παρ’ ανωνύμω εταιρεία, ως τρίτη, η εταιρεία δικαιούται είτε να καταθέση τα κατασχεθέντα δικαστικώς, απαλασσόμενη δια της τοιαύτης καταθέσεως πάσης ευθύνης προς τε τον κατασχόντα και τον δικαιούχον είτε να αιτήσηται παρά του προέδρου την άρσιν της κατασχέσεως, ην ούτος δύναται να χορηγήση μετά ή άνευ εγγυήσεως, (άρθρ. 87 παρ. 1). Εάν η κατάσχεσις εγένετο εις χείρας της Εθνικής Τραπέζης, ως τρίτης, αύτη δικαιούται ίνα καταθέση τα κατασχεθέντα παρ’αυτή κατά τους όρους των εις πρώτην ζήτησιν αποδοτέων καταθέσεων» (άρθρ. 87 παρ. 2). «Η ανάληψις των κατά το προηγούμενον άρθρον κατατεθέντων γίνεται μόνον αδεία του προέδρου» (άρθρ. 88 παρ. 1). «Η δικαστική κατάθεσις γίνεται επ’ονόματι του δικαιούχου και, εάν ούτος απεβίωσεν, επ’ονόματι των κληρονόμων αυτού, άνευ ρητής αυτών κατονομασίας» (άρθρ. 89 παρ. 1). Συμπληρωματικά, εφαρμόζονται οι διατάξεις των άρθρων 982 επ του Κ.Πολ,Δικ που ισχύουν άμεσα, όπου υπάρχουν κενά, σύμφωνα με τα άρθρα 42 παρ. 3 και 53 παρ. 2 του ως άνω ν.δ/τος, που διατηρήθηκαν επίσης σε ισχύ με το προαναφερόμενο άρθρο 52 περ. 3 του ΕισΝΚΠολΔικ. Έτσι, εάν έχει επιβληθεί κατάσχεση χρημάτων ή χρεωγράφων στα χέρια τραπεζικής ανώνυμης εταιρίας, ως τρίτης, η τελευταία κατά τις γενικές διατάξεις του Κ.Πολ.Δικ. (άρθρο 984 παρ. 3 Κ.Πολ,Δικ.), καθίσταται μεσεγγυούχος του ποσού που κατασχέθηκε και έχει όλες τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα του μεσεγγυούχου και δεσμεύεται να μην αποδώσει το κατασχεθέν ποσό σε κανέναν άλλον, πλην του κατασχόντος δανειστή, ούτε δηλαδή στον καταθέτη και δικαιούχο του λογαριασμού, υποχρεούμενη να το διαφυλάττει έως το πέρας της δικαστικής διαφοράς που αφορά την οφειλή του καθ’ου η εκτέλεση πελάτη της (Α.Π. 1915/1999 ΝοΒ 2000.1407, ΕΑ. 5081/2006 Δνη 2008.252). Μετά δε την καταφατική της δήλωση για την ύπαρξη και την επάρκεια της κατασχεθείσας απαίτησης, οφείλει να αποδώσει το κατασχεθέν ποσό, όταν της ζητηθεί, στον κατασχόντα δανειστή, έναντι του οποίου πλέον αυτή ενέχεται, δοθέντος ότι μετά την καταφατική της δήλωση και την πάροδο οκτώ (8) ή τριάντα (30) κατά περίπτωση ημερών από την επίδοση του κατασχετηρίου εγγράφου στον καθ’ου η εκτέλεση οφειλέτη (άρθρ. 988 του Κ.Πολ,Δικ.), επέρχεται εκ του νόμου εκχώρηση της κατασχεθείσας απαίτησης υπέρ του κατασχόντος δανειστή. Το άρθρο 984 παρ.2 εδ.α του Κ.Πολ.Δικ. απαγορεύει σε κάθε τρίτο στα χέρια του οποίου κατασχέθηκε απαίτηση του οφειλέτη και συνεπώς, και στην ανώνυμη τραπεζική εταιρία, ως τρίτη, τη χρήση οποιουδήποτε άλλου, πλην της καταβολής, τρόπου απόσβεσης της οφειλής της, σε αντίθεση με τον καθ’ου η εκτέλεση-πελάτη της, ο οποίος μπορεί να χρησιμοποιήσει και άλλους τρόπους απόσβεσης της οφειλής, όπως π.χ. να εξοφλήσει τον κατασχόντα η να συμψηφίσει το κατασχεθεν ποσό με ισόποση χρηματική ανταπαίτηση του κατά του κατασχόντος και να αποσβεσθεί έτσι, και η έναντι τούτου ενοχή της τραπεζικής ανώνυμης εταιρίας, ως τρίτης, απαλλασσόμενης της τελευταίας έναντι τούτου (κατασχόντος δανειστή) της εκ της κατασχέσεως ευθύνης, όχι όμως και της ευθύνης της έναντι του καθ’ου η εκτέλεση πελάτη της (Ι.Μπρίνια, Αναγκ. Εκτέλεση, άρθρ.985, παρ.463, σελ. 1390). Κατ’εξαίρεση, όμως, των πιο πάνω ισχυόντων κατά τον Κ.Πολ.Δικ. για κάθε τρίτο στα χέρια του οποίου κατάσχεται απαίτηση του οφειλέτη, παρέχεται το δικαίωμα στις τράπεζες, στα χέρια των οποίων, ως τρίτων, κατάσχονται οι καταθέσεις των πελατών τους – καθ’ων η κατάσχεση και δικαιούχων σχετικού λογαριασμού, εφόσον προβούν στην κατά το άρθρο 985 παρ. 1 και 2 του Κ.Πολ.Δικ καταφατική δήλωσή τους, στη συνέχεια και  κατ’επίκληση των διατάξεων του άρθρου 87 παρ. 1 του ν.δ/τος 17-  7/13-8-1923, να καταθέσουν «δικαστικά» τα κατασχεθέντα χρηματικά ποσά, στο όνομα του καθ’ου η εκτέλεση πελάτη τους και δικαιούχου του λογαριασμού ή των κληρονόμων του κατ’άρθρο 89 του ως άνω ν.δ/τος (επιχείρημα εκ του άρθρου 87 που διακρίνει τον κατασχόντα από τον δικαιούχο), εξαρτώντας περαιτέρω την ανάληψή τους από απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, εκδιδόμενη με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, χορηγούσα την άδεια για τη σχετική ανάληψη. Ως «δικαστική κατάθεση» σύμφωνα με το άρθρο 87 παρ. 1 του ως άνω ν.δ/τος, νοείται η δικαστική παρακαταθήκη που συστήνεται υποχρεωτικά στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, το οποίο φυλάσσει και διαχειρίζεται κάθε δικαστική παρακαταθήκη, η απόδοση της οποίας εξαρτήθηκε από δικαστική απόφαση (άρθρ. 2 του οργανικού νόμου του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων). Συνακόλουθα, στην περίπτωση κατά την οποία, η ανώνυμη τραπεζική εταιρεία, εφόσον έχει προβεί σε καταφατική δήλωση (άρθρ. 985 παρ. 1 και 2 του Κ.Πολ.Δικ), καταθέσει στη συνέχεια, στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων τα κατασχεθέντα στα χέρια της, ως τρίτης, χρηματικά ποσά, απαλάσσεται έκτοτε από την ευθύνη και τις υποχρεώσεις του μεσεγγυούχου, τόσο έναντι του κατασχόντος δανειστή, όσο και έναντι του δικαιούχου του λογαριασμού και πελάτη της. Αν πρόκειται δε για την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, της παρέχεται το επιπλέον ειδικό προνόμιο, η κατάθεση των κατασχεθέντων στο όνομα του δικαιούχου του λογαριασμού ή των κληρονόμων του να γίνεται στην ίδια, σε ειδικό λογαριασμό καταθέσεως όψεως (σε πρώτη ζήτηση αποδοτέας κατάθεσης) και όχι στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, όπως ισχύει για τις λοιπές τράπεζες (άρθρ. 87 παρ. 2 και 88 παρ.2 του πιο πάνω ν.δ/τος). Έτσι, εφόσον η ανώνυμη τραπεζική εταιρία ασκήσει το προαναφερόμενο δικαίωμα που της παρέχει το άρθρο 87 του ν.δ/τος 17-7/13-8-1923, η ανάληψη των κατασχεθέντων ποσών από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων ή από τον ειδικό λογαριασμό της Ε.Τ.Ε., γίνεται μόνο με έκδοση σχετικής προς τούτο απόφασης από το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, που δικάζει κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρ. 88 παρ. 1 του ως άνω ν.δ/τος σε συνδ. με άρθρ. 3 παρ. 2 του ΕισΝΚ.Πολ,Δικ) και η οποία παραδεκτά εκκαλείται, μη εφαρμοζόμενης της διάταξης του άρθρου 699 του Κ.Πολ,Δικ, ενόψει του ότι, η αίτηση, δεν εισάγει προς διάγνωση γνήσια υπόθεση ασφαλιστικών μέτρων, αλλά με αυτή τέμνεται οριστικά η διαφορά, η δε από το άρθρο 88 παρ. 1 του ν.δ/τος 17- 7/13-8-1923 παραπομπή στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρ. 3 παρ. 2 του ΕισΝΚΠολΔικ) γίνεται για την ανάγκη της ταχείας επίλυσης της διαφοράς. Διάδικοι στη σχετική δίκη για την ανάληψη του παρακατατεθέντος ποσού, είναι, αφενός μεν ο δυνάμει νόμιμου τίτλου και αιτών την παροχή της άδειας κατασχών δανειστής ή, σε περίπτωση εξόφλησης του τελευταίου ή απόσβεσης με άλλο τρόπο της εκτελεστέας απαίτησης, ο δικαιούχος του λογαριασμού στο όνομα του οποίου έχει παρακατατεθεί το ποσό , ή ακόμα και η ίδια η καταθέσασα τράπεζα, αφετέρου δε (ως καθ’ων) το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων ή η ΕΤΕ, που ευλόγως αρνούνται την απόδοση τόσο στον κατασχόντα δανειστή, αφού τα κατασχεθέντα ποσά έχουν παρακατατεθεί υπέρ του δικαιούχου του λογαριασμού και πελάτη της τραπεζικής ανώνυμης εταιρίας, στα χέρια της οποίας ως τρίτης κατασχέθηκαν, όσο και στο δικαιούχο, στο όνομα του οποίου έγινε η δημόσια κατάθεση του κατασχεθέντος ποσού, αφού, κατά την παρακατάθεση, η παρακαταθέσασα τράπεζα εξάρτησε την ανάληψη του παρακατατεθέντος ποσού από απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου χορηγούσα τη σχετική άδεια, αλλά και ο καθ’ου η εκτέλεση, ώστε αυτός, ως διάδικος, να δυνηθεί να προτείνει οποιαδήποτε επιτρεπόμενη, στο στάδιο της εκτελεστικής διαδικασίας, ένσταση του (όπως π.χ την εξόφληση του κατασχόντος ή τη δικαστική αναστολή της εκτέλεσης, στα χέρια της τράπεζας, ως τρίτης) ή και η ίδια η παρακαταθέσασα τράπεζα, αφού δεν επιτρέπεται η ανάκληση της παρακατάθεσης (a contrario εκ του άρθρου 2 Α.Ν. 1244/1938, 2 και 3 του οργανικού του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων νόμου – Π. Γέσιου Φαλτσή, Δίκαιο Αναγκ.Εκτελέσεως, II, παρ.64, IX, σελ ίδια στη Δίκη 2002. 421, Περ.Ζαλαχώρη, Δίκη 2003.603, Σπ.Ψυχομάνη ΔΕΕ 2002. 473, Αρμ. 2002.987, Π.Μάζη ΝοΒ 2002.637, Κλαμαρή, Δνη 2007.1295 και πρβλ. Β. Βαθρακοκοίλη, ΚΠολΔ, τόμος ΣΤ, 1997, υπό άρθρο 986 Κ.Πολ.Δ. αρ. 8 και 65 και υπό άρθρο 989 αρ. 1). Στην περίπτωση όμως κατά την οποία, η ανώνυμη τραπεζική εταιρεία, εφόσον έχει προβεί σε καταφατική δήλωση (άρθρ. 985 παρ. 1 και 2 του Κ.Πολ,Δικ), δεν καταθέσει τα κατασχεθέντα στα χέρια της, ως τρίτης, χρηματικά ποσά στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων και παράλληλα έχει παρέλθει η προθεσμία των οκτώ (8) ή τριάντα (30) κατά περίπτωση ημερών από την επίδοση του κατασχετηρίου εγγράφου στον καθ’ου η εκτέλεση οφειλέτη (άρθρ. 988 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δικ), οπότε συντελείται η αναγκαστική εκχώρηση της κατασχεθείσας απαίτησης, καθίσταται η ίδια οφειλέτης του κατασχόντος δανειστή και υποχρεούται σε άμεση καταβολή των κατασχεμένων, ο κατασχών δε δανειστής δύναται να επισπεύσει, με βάση τη θετική δήλωση (άρθρ. 989 του Κ.Πολ,Δικ), αναγκαστική εκτέλεση σε βάρος της περιουσίας της.

Από τη με αριθμ. 9866Β/17-8-2011 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθηνών Κ. Στ. που προσκομίζουν και επικαλούνται οι αιτούντες, προκύπτει ότι, ακριβές επικυρωμένο αντίγραφο της υπό κρίση αίτησης, με πράξη ορισμού δικασίμου και κλήση προς συζήτηση για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας, επιδόθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα στην καθ’ης. Η τελευταία όμως δεν εμφανίστηκε ούτε εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο στην παραπάνω δικάσιμο κατά την οποία η υπόθεση εκφωνήθηκε στη σειρά της από το σχετικό έκθεμα και συνεπώς πρέπει να δικαστεί ερήμην. Το Δικαστήριο ωστόσο, θα προχωρήσει στη συζήτηση της υπόθεσης, σαν να ήταν όλοι οι διάδικοι παρόντες (Π. Τζίφρας Ασφαλ. Μέτρ. έκδ. 1985 σελ. 50).

Στην προκείμενη περίπτωση, με την υπό κρίση αίτηση, οι αιτούντες εκθέτουν, ότι δυνάμει του από 15-7-2011 κατασχετηρίου που κοινοποιήθηκε νόμιμα, τόσο στον οφειλέτη τους νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου (Ο.Τ.Α) με την επωνυμία «Δ.Η.» στις 18-7-2011, όσο και στην καθ’ης τράπεζα στις 15- 7-2011 (στο κεντρικό υποκατάστημά της στην Αθήνα) και στις 18-7- 2011 (στο υποκατάστημά της στην Η. Αττικής), επέβαλαν στα χέρια της τελευταίας, ως τρίτης, αναγκαστική κατάσχεση χρηματικής απαίτησης του ως άνω οφειλέτη τους, μέχρι του ποσού των 11.925,99 ευρώ σε εκτέλεση της με αριθμ. 2884/2011 απόφασης του Ειρηνοδικείου Αθηνών και ότι η καθ’ης, με τη με αριθμ. 40707/20-7-2011 (θετική) δήλωσή της στο Ειρηνοδικείο Αθηνών, δήλωσε ότι το ως άνω νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου με την επωνυμία «Δ. Η.» είναι δικαιούχος κατάθεσης χρηματικού ποσού 11.925,99 ευρώ, το οποίο και δεσμεύτηκε. Με βάση το ιστορικό αυτό, οι αιτούντες ζητούν, να τους χορηγηθεί η άδεια να αναλάβουν από την καθ’ης, το ποσό των 11.925,99 ευρώ και να καταδικαστεί η καθ’ης στα δικαστικά τους έξοδα. Η αίτηση αυτή, η οποία αρμόδια φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου που δικάζει κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρ. 686 επ του Κ.Πολ,Δικ και 88 του ν.δ/τος 17-7/13-8-1923 σε συνδ. με άρθρ. 3 και 52 του ΕισΝΚΠολΔικ), δεν ευρίσκει έρεισμα στο νόμο και ως εκ τούτου κρίνεται απορριπτέα, αφού, σύμφωνα και με τη νομική σκέψη που προηγήθηκε στην αρχή της παρούσας, προϋπόθεση παροχής προς τους αιτούντες, της αιτούμενης άδειας ανάληψης του κατασχεθέντος από αυτούς ποσού (11.925,99 ευρώ) στα χέρια της καθ’ης, ως τρίτης, είναι η εκ μέρους της τελευταίας παρακατάθεση του ως άνω ποσού στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων (άρθρ. 88 παρ. 1 του ν.δ/τος 17-7/13-8-1923), γεγονός όμως το οποίο δεν επικαλούνται οι αιτούντες, αλλά ούτε και προκύπτει από την επισκόπηση των εγγράφων της δικογραφίας ότι έλαβε χώρα. Αντίθετα, οι αιτούντες, με την υπό κρίση αίτηση, ζητούν, με την ιδιότητά τους ως δανειστές που επέβαλαν την κατάσχεση, την παροχή άδειας για την ικανοποίηση της εκτελεστέας απαίτησής τους, με την είσπραξη του κατασχεθέντος ποσού από την καθ’ης, στα χέρια της οποίας, ως τρίτης, κατασχέθηκε, λόγω άρνησης της τελευταίας να τους το καταβάλει, παρά την καταφατική της δήλωση, ικανοποίηση ωστόσο για την επίτευξη της οποίας δεν απαιτείται δικαστική μεσολάβηση (άρθρ. 989 του Κ.Πολ.Δικ), αφού πραγματοποιείται με την επίσπευση εναντίον της καθ’ης – και υπό την προϋπόθεση ότι δεν έχει παρακαταθέσει την κατασχεθείσα στα χέρια της απαίτηση στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων – αναγκαστικής εκτέλεσης, με εκτελεστό τίτλο την καταφατική της δήλωση. Πρέπει συνεπώς, με βάση τα προαναφερόμενα, να απορριφθεί η υπό κρίση αίτηση. Δικαστικά έξοδα δεν επιδικάζονται σε βάρος των αιτούντων, λόγω της ερημοδικίας της καθ’ης.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Δικάζει ερήμην της καθ’ης. Απορρίπτει την αίτηση.